Laissez-vous rêver: droomreis met de slaaptrein?

Laissez-vous rêver: droomreis met de slaaptrein?

Als je openlijk droomt van een reis voorbij de buurlanden, staan velen ervan versteld dat je voor je verplaatsing iets anders overweegt dan het vliegtuig of de auto, omdat je inzit met het klimaat. Mooie idealen allemaal goed en wel, maar boet je niet in aan comfort en snelheid, en is een ecologisch alternatief wel betaalbaar?

Trains, planes and automobiles
Al heel lang stond Italië bovenaan ons wenslijstje van vakantiebestemmingen. Nu de kinderen 4 en 6 jaar oud zijn, leek de tijd ons rijp om het eens wat verder te zoeken dan eigen land, Frankrijk of Nederland. De volgende vraag was hoe we er zouden geraken, het liefst nog op een duurzame manier.
Vliegen binnen Europa was voor ons geen optie. Alle inspanningen om onze ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden, worden met één vliegreis immers gewoon van tafel geveegd. De auto viel ook vrij snel af. Een rit van 1300 kilometer op één dag, met twee ongeduldige kinderen op de achterbank (ja, ze tellen af in minuutjes), leek ons geen haalbare kaart. Zelfs twee ritten zouden zwaar zijn. Bovendien heb je dan vier dagen bijkomende reistijd (2 dagen heen, 2 dagen terug) én een overnachting ergens halverwege, die opnieuw tijd en geld zou kosten. We hadden eigenlijk geen zin om extra dagen aan autoritten te besteden. Die tijd wilden we liever doorbrengen genietend van het mooie Italië.
Op aanraden van buren kwamen we bij de slaaptrein terecht.

Thalys – Thello – Frecce
De slaaptrein, het lijkt een vervoersmiddel uit lang vervlogen tijden. Velen herinneren zich slaaptreinritten naar de Oostenrijkse bergen of naar verre skioorden. Echt hip is de slaaptrein (nog) niet, en misschien kampt het wel met een imago- (of ‘onbekend is onbemind’) probleem.
Toch ging ik de uitdaging aan om de websites van Thalys en Thello af te schuimen, op zoek naar de beste prijzen en reistijden voor onze reis naar Italië. Vanuit Rijsel konden we de Thalys nemen naar Parijs Gare du Nord. Daar heb je wel even pech, want de Thello vertrekt in het andere station, in het zuiden van Parijs. Dus wrongen we ons, in volle avondspits, op een overvolle metro richting Parijs Gare de Lyon. Omstreeks 19u50, met een half uurtje vertraging, stapten we de Thello nachttrein op om ten slotte om 6u00 te ontwaken in Milaan. Na twee dagen Milaan reisden we met de Frecce trein door naar Firenze, waar we een auto huurden om naar onze vakantiewoning in de Chianti-streek te rijden. Daar verbleven we 7 nachten, en verkenden we de streek te voet en met de auto.
De terugreis vertrok in Firenze en verliep met meer obstakels. Om 18u bereikte ons een sms van de treinmaatschappij met de melding dat de Frecce trein naar Milaan minstens een half uur vertraging zou hebben. Daardoor zouden we de overstap op de nachttrein bijna zeker missen. Het uitstapje naar de souvenirwinkels werd abrupt afgebroken en we haastten ons naar het Santa Maria Novella station. De dame van de customer care was gelukkig heel vriendelijk en hielp ons zonder ruilkost aan 4 plaatsjes op een vroegere trein naar Milaan. Daar konden we probleemloos, met onze twee vermoeide maar moedige jongens, de Thello trein op, die stipt om 23u de terugtocht naar Parijs inzette.

Prijs – reis
De vraag die op ieders lippen brandt, krijg je hier meteen beantwoord: als gezin van 4 betaalden we 951 euro aan treintickets. We kozen niet de goedkoopste tickets, maar zeker ook niet de duurste. Een zeker idealisme, en ook financiële draagkracht, zijn dus wel nodig om deze optie te kiezen boven het vliegtuig.

Hoe zat het dan met het comfort? Bij aankomst op de slaaptrein vonden we voor elke slaapbank een hoeslakentje, fleecedeken en hoofdkussen. Zo konden we onze slaapplaatsen zelf slaapklaar maken. Het deken bleek al gauw overbodig want het was zeer heet in onze coupé. Gedurende de nacht kwam daar gelukkig beterschap in. Voor de kinderen was de slaaptrein een waar avontuur. Het laddertje naar de bovenste slaapbank was meteen erg in trek. Ze amuseerden zich te pletter en wilden koste wat het kost bovenaan slapen. Met slechts 2 ophangriemen als zijbeschutting en toch wel een paar meter valrisico naar beneden, moesten mama en papa die droom helaas snel doorprikken. Eens ze vrede hadden genomen met de benedenbank, waren ze al gauw in dromenland. 

Voor ons was het moeilijker om de slaap te vatten. Onze identiteitskaarten werden rond 21u opgehaald omdat die aan de Zwitserse grens zouden worden gecontroleerd. We zetten onze wekkers om 5u30 zodat we bij aankomst in Milaan ons en de kinderen snel konden aankleden, de identiteitskaarten terug in ontvangst nemen, onze 4 valiezen én onze 2 slaperige kinderen uit de coupé halen, en vóór 6u de trein verlaten, die daarna doorreed naar Venetië. Hoewel we samen met de kinderen rond 21u de ogen sloten, heb ik die nacht slechts een 5-tal uur geslapen. De smalle slaapbanken, de warmte, het gewiebel en lawaai van de trein, de zorg om de kinderen, het speelde allemaal mee. In de terugrit had ik beterschap verwacht, maar helaas, toen was de slaaptijd nog korter. Mogelijk is het niet voor mij weggelegd, want van anderen hoor ik wel positieve ervaringen. Desondanks vind ik de trein nog steeds een waardig alternatief. Als je meetelt dat je 2 overnachtingen onderweg, tolgelden in Frankrijk en Italië, én brandstof uitspaart, kan het qua prijs best wel concurreren met de auto. Op lange afstanden zou het bovendien het minst vervuilende vervoersmiddel zijn. Het was sowieso een groot avontuur en als je de kinderen vraagt wat ze het leukst vonden aan onze reis tijdens het paasverlof, antwoorden ze volmondig “De slaaptrein!”.

Dit artikel werd geschreven door Gwen Bouchier voor ons tijdschrift Frontaal – Zomer 2019
Wil je ook graag ons tijdschrift ontvangen? Maak je dan nu lid voor €5/jaar!