Bye Bye Grass : stop met snoeien en laat het groeien

Weg met het gazon! Louis de Jaeger, bezieler achter Bye Bye Grass, heeft er schoon genoeg van. Hij gaat de strijd aan met perfect gemillimeterde tuinen en parken. Extreme grasallergie? Of sterke afkeer van die ene buurman die op zondag graag zijn gras afdoet? Toch niet. De Bruggeling wil een meer klimaatrobuuste omgeving creëren en dat begint … in onzen hof.

“Mensen kijken soms vreemd op als ik over Bye Bye Grass spreek”, vertelt hij. “Laatst kreeg ik nog een telefoon van een vriend ik in godsnaam tegen het gazon ben. Als ik het dan uitleg is het zo simpel. Door je gras enkele weken langer te laten staan, geef je bloemen de kans om te groeien en trek je bijen aan. Een verwilderde tuin brengt het leven terug.”

Luier is beter
‘Make Europe wild again!’, zo luidt de slogan van de campagne, waarvan in maart ’19 het startschot onder het Atomium werd gegeven. Het doel? Mensen overtuigen om minder vaak hun gras te maaien. Ook het openbaar groen wordt hiermee geviseerd. “Zelfs langs snelwegen wordt het gras keurig gemaaid. En waarom eigenlijk? Niet omdat hij aan de verkeersveiligheid denkt”, lacht Louis. Door wat luier te handelen, zouden we dus geld en tijd kunnen besparen. Mooi toch!

Wilde tuin, gezondere tuin
Een verwilderde tuin is niet enkel gezonder, maar ook weerbaarder voor extreme weersomstandigheden. Gras neemt CO2, stikstof en fijnstof op en dat het hele jaar door. Bomen, daarentegen, doen dat enkel wanneer ze effectief groen staan. Door 3 à 4 weken te wachten met je gras te maaien verhoog je de CO2-captiviteit. Bovendien is een verwilderde tuin weerbaarder tegen extreme weersomstandigheden. Bomen zijn eveneens een buffer tegen hitte, droogte, overstromingen en luchtvervuiling. “Daarom adviseer ik mijn klanten ook steeds extra bomen aan te planten.”

Tuinadvies
Met klanten doelt Louis op zijn bedrijf Commensalist, dat hij combineert met een bacheloropleiding in groenmanagement. Iedereen met een stuk groen kan beroep doen op de hulp van Commensalist. “In het begin gaf ik vooral tuinconsulting, maar ondertussen heb ik een team rond me en zijn we uitgegroeid tot een tuin- en landschapsarchitectenbureau”, vertelt hij. “Zoveel mogelijk grond verduurzamen, dàt is mijn doel.”

Voorstel tot decreet
Maar hij wil méér. In 2018 deed hij een bevraging bij allerlei groendiensten, waaruit bleek dat er veel interesse is om te verduurzamen, maar vaak ontbreekt de stok achter de deur om dit aan te brengen bij de burger. Daarom schreef Louis een voorstel tot decreet uit dat hij onderbouwde samen met een team van landschapsingenieurs, biologen, ecologen, enz. Na de regeringsvorming zal dit voorgesteld worden.

Voedselbossen
Louis raadt mensen ook altijd aan om eetbare gewassen en voedselbomen aan te planten in eigen tuin. Want als je dan toch een boom plant, zorg dan dat je er ook de vruchten van plukt. “België en Europa zijn van plan om stukken grond te herbebossen. Waarom maken we er dan niet onmiddellijk voedselbossen van?” Tussen Poperinge en Ieper ligt het Bois des Mille Couleurs, een voedselbos waar Louis aan meehielp. “Met de afgelopen hittegolven vreesden we een beetje voor de jonge bomen en planten, maar alles lijkt goed te gaan.” Dit inspireert hem een non-profit op te zetten om voedselbossen bij mensen thuis aan te leggen via crowdfunding. Nog een work in progress dus.

Zelfvoorzienend
“Na mijn schooltijd heb ik 5 jaar samen met mijn vriendin gereisd. In 2012 verbleven we in Mexico op een boerderij waar aan permacultuur gedaan werd. Ik had dat nog nooit gezien. Daar is mijn interesse aangewakkerd en ik ben me beginnen verdiepen in allerlei boeken over landbouw en ecologie. Ik heb ook lang gedroomd een eigen boerderijtje te starten, misschien in Frankrijk. Zelfvoorzienend zijn, onafhankelijk van anderen, dat vind ik machtig. Het is de gedachte dat je zelfs in de onwaarschijnlijkheid van ‘de apocalypse’ kan terugvallen op je eigen tuin, wat me zo aantrekt. Maar ik wou niet het zoveelste ‘goede voorbeeld’ zijn. Zo zijn er genoeg. Ik vind het eerder mijn missie om al die goede voorbeelden te verzamelen en te tonen aan mensen in de hoop dat het een verandering teweegbrengt.”

Dit artikel werd geschreven door Binte Claes voor Frontaal (editie herfst 2019), het magazine van Gents MilieuFront. Wil je ook 4x per jaar inspirerende en kritische Frontaal-artikels lezen op papier of digitaal? Word nu lid van GMF en geniet van Frontaal en tal van andere fijne voordelen!