Mega-broodpudding op Niets-is-verloren-Festival

Niets is verloren: eerst een poëtische boodschap her en der in het straatbeeld, dan een mediacampagne en tot slot een groots festival. De hotelschool serveerde hoogstaande maaltijden van veilingoverschotten, KASK-studenten liepen rond verkleed als afval en GMF maakte zich populair door broodpudding te bakken.

Het was een prachtige, mistige ochtend toen ik met een fietskarrenvracht oud brood en koffiekoeken aan de Bijloke arriveerde – zo’n subtiele ochtend waarin de maand september zich gespecialiseerd heeft. Een eenzame reiger heette me welkom aan het STAM-museum. Ik kon enkel door de over het terrein verspreide partytentjes vermoeden dat hier later op de dag duizenden mensen zouden smullen van een banket van voedseloverschotten.

Maar eerst moesten er nog ovens worden aangesleept – met de fietskar uiteraard, we zijn niet voor niets GMF – appels geplukt en broden geweekt. Hoe we dat met z’n tweeën op een voormiddag hebben klaargespeeld, is nog steeds een raadsel. Feit is wel dat we kort na drie uur ‘s namiddags de eerste broodpudding in de oven schoven en dat de geur daarvan honderden mensen naar onze kraam lokte. Goede promotie dus (we maakten ongeveer 70 nieuwe leden die dag), maar ik wil hier ook even plaats maken voor enkele kritische bedenkingen.

Een eerste probleem stelde zich bij de praktische afwikkeling van de workshop. Even een schets van wat er gebeurde als je bij ons langskwam: je kreeg een bakje waarin je het basisbeslag legde: in water geweekt brood en koffiekoeken. Dat kon je aanvullen met de wildste ingrediënten naar keuze zoals watermeloen, provençaalse kruiden, levertraan… Daarna zetten we dit in één van onze oventjes. Driekwartier later kwam je terug om je broodpudding op te eten. Hadden we dit te individualistisch aangepakt? 45 minuten later was de broodpudding immers nog lang niet gereed. Tegelijk werden we omsingeld door een meute hongerige kinderen die elk hun eigen persoonlijke broodpudding kwamen opeisen.

Dan is er nog de ecologische vraag: is het wel de moeite het om gedurende een paar uur lang elektrische oventjes te laten draaien om vijf zakken oud brood van de vuilnisbelt te redden? Doet de energie die we daarin steken de ecologische winst niet verdampen? Met onze huidige energiemix waarschijnlijk wel. Duurzaamheid draait echter niet enkel om de planeet maar ook om het sociale vooruitgang. Als we moeten kiezen tussen mensen blij maken met een lekker stuk broodpudding of oud brood dumpen in een anonieme vuilnisbak, is de keuze snel gemaakt.