Een dikke vijf jaar geleden vluchtte Jaweed op 21-jarige leeftijd noodgedwongen vanuit zijn thuisland Afghanistan naar België. Hij belandde eerst tijdelijk in een asielcentrum in de buurt van Spa. In 2013 verhuisde hij naar Gent, waar hij aan de slag ging met het Nederlands en zijn leven uitbouwde. Een glooiend, groene omgeving met helblauwe rivieren achterlaten om terecht te komen in een land zoals het onze, was voor Jaweed niet zo evident. Het liefst van al zou hij hier ook een stukje grond hebben, waarop hij wat paarden, koeien, … zou kunnen houden en zijn tijd vullen met tuinieren en buiten zijn. Iets wat ginder een evidentie was, maar hier vaak niet betaalbaar.

Dorpsleven

Ik kom uit Laghbad, een dorp in de buurt van Ghazni. In mijn omgeving waren er geen merkbare milieuproblemen. Er zijn bijvoorbeeld wel fabrieken, maar die bevinden zich ver van de leefomgeving van de mensen. Auto’s rijden er ook vooral buiten de dorpen. Er is nog ongelofelijk veel natuur bij ons. Je kan het niet vergelijken met Gent. Zo kunnen we bij ons gewoon water van de rivieren drinken. Natuurlijk water, afkomstig van de bergen. Vroeger werd de kwaliteit niet gecontroleerd, maar zelfs nu labo’s de waterkwaliteit testen, blijkt dat het prima drinkbaar is. Zo zal er niemand water in flessen kopen in de winkel, dat product verkoopt gewoon niet. Dat is meer iets voor in de steden zoals Kabul. Vroeger was het water daar ook zuiver, maar nu geraken de rivieren langzaamaan vervuild. Door de oorlog is er veel meer vervuiling. De bommen vervuilen de omgeving. Mensen worden ziek na een explosie, tot een paar dagen erna, dan voelen ze zich weer beter. We hebben geen idee of ze er op langere termijn iets aan overhouden.

Sorteren avant la lettre.

In mijn dorp sorteren we afval alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Afval van fruit en groenten gaat logischerwijs naar de dieren. Plastic, metaal en blik wordt opgekocht door mensen. Die gaan er mee naar de stad en maken er winst op. Afval heeft bij ons echt een waarde, is een bron van inkomsten. Ik herinner me een grappig voorval waarbij ik als kleine jongen heel graag op de kermismolen wou die tijdelijk bij ons in het dorp stond opgesteld. Vanop ons plat dak zag ik hoe er in de tuin van onze buren veel oud ijzer lag. Ik nam wat stukken mee, en betaalde drie ritjes op de molen met het ijzer van onze buurman. Tot hij erachter kwam en ik moest gaan lopen (lacht).

Circulatieplan

Ik hoorde er dingen over, maar niet zo heel veel. Een volledige beperking van auto’s zou ik niet goed vinden, maar ik vind het wel leuk nu het rustiger is in de stad. Er is minder lawaai van auto’s, je kan –ook met kinderen- rustiger wandelen op straat, de luchtkwaliteit zal er beter door worden. Dus ik vind het positief, zolang alles nog voor iedereen bereikbaar blijft.

Zorg voor het milieu.

Op het kot waar ik woon, vergeten de studenten altijd het licht uit te doen in gang, wc, keuken,… Ik doe dit hele tijd voor hen. Ik vind energiebesparen belangrijk. Dat kreeg ik mee van thuis uit. Wij verwarmen in Afghanistan onze huizen in de winter met kolenkachels. We hebben grote kamers, waar veel mensen samen zitten. We letten goed op wanneer we de deur open doen, en doen hem direct terug dicht om energie te sparen. Het is er héél koud in de winter. Hier doe ik zelden mijn verwarming aan. De buizen van de verwarming van de andere kamers lopen warm door mijn kamer. Het systeem van afval sorteren hier vind ik prima. Alles krijgt zijn plaats. Het was wel even wennen. Ik wist het eerst niet en deed alles in 1 zak. Wanneer ze het me uitlegden, vond ik het super. Het is me soms wel nog niet altijd heel duidelijk welk soort plastic nu PMD is en wat niet.

Te voet. Of te paard?

Ik doe in Gent zoveel mogelijk te voet. Je hebt tijd om rustig rond te kijken, wat te wandelen, een beetje te gaan zitten op een mooie plek. Ook de tram vind ik leuk, als je tijd hebt. Een vrije dag. Als ik ergens sneller heen moet gaan en weinig tijd heb, gebruik ik de fiets. Om naar het werk te gaan bv. Maar ik wandel vooral.Sinds 4 maanden ben ik aan het leren rijden en gebruik ik vaak de auto. Om naar het werk te gaan, maar ook om naar andere steden te gaan. De trein is op vele vlakken wel positiever: het is relaxter, je hebt geen parkeerstress, het is beter voor het milieu. Voorheen deed ik werkelijk alles met de fiets. Ik vertrok naar mijn werk in de zeehaven om 3u30. 40 minuten fietsen in het midden van de nacht. Ook in de winter, door kou, regen, sneeuw,… Het is goed om op die manier je beweging te hebben. Ik weet niet wat ik ga doen eens ik mijn rijbewijs heb. Thuis in mijn dorp deed ik alles te voet, of te paard. Ik gebruikte enkel de auto wanneer ik naar een stad moest gaan.

Klimaatverandering.

Ik hoorde van de grote conferenties zoals in Parijs. In Afghanistan is niemand daar mee bezig nu. Veel natuur in Afghanistan heeft hulp nodig, maar de regering is bezig met de conflicten en de oorlog. Niemand ligt wakker van het milieu. Een boomplantactie zoals hier in het geboortebos, daar zouden de burgemeesters bij ons nu niet aan denken. De mensen doen het wel zelf, maar het komt niet van de overheid. De seizoenen zijn voorlopig nog niet veranderd bij ons. De winters blijven even hard als vroeger, maar vorig jaar was er weer een enorme sneeuwval, er lag meer dan drie meter sneeuw en er vielen veel doden. Dat was bijna 30 jaar geleden.

Dit artikel werd gepubliceerd in ons tijdschrift Frontaal. Deze komt 4 maal per jaar uit voor al onze leden! Wil jij Frontaal ook ontvangen? Voor €5 per jaar ben je lid. Lid worden kan eenvoudig hier.